Dokładnie rzecz biorąc 15 000 EURO (lub równowartość tej kwoty w innej walucie) to ograniczenie w zakresie maksymalnej kwoty transakcji, które można przeprowadzić bez konieczności zgłaszania do organów administracji skarbowej. Takie ograniczenie zostało narzucone ustawowo.
Tzw. ustawa przeciwko praniu pieniędzy
Ustawa o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu (tzw.) nakłada na instytucje finansowe, w tym także na kantory internetowe, obowiązek identyfikacji swoich klientów oraz raportowania transakcji o wartości równej lub wyższej niż 15 000 euro (lub równowartość tej kwoty w innej walucie) do właściwych organów administracji skarbowej.
Zgodnie z tą ustawą, instytucje finansowe są zobowiązane do przeprowadzenia procedury identyfikacji klienta przed przeprowadzeniem transakcji, a także do prowadzenia ewidencji transakcji oraz ich analizy pod kątem ryzyka prania pieniędzy i finansowania terroryzmu.
W przypadku, gdy instytucja finansowa podejrzewa, że transakcja może mieć związek z praniem pieniędzy lub finansowaniem terroryzmu, jest zobowiązana do zgłoszenia takiej transakcji do odpowiednich organów administracji skarbowej.
Co grozi za pranie brudnych pieniędzy
W Polsce, na przykład, za pranie pieniędzy grozi kara pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 12.
Kara ta może być zaostrzona w przypadku, gdy pranie pieniędzy dotyczy wielomilionowych kwot lub ma charakter zorganizowany. Dodatkowo, osoby skazane za pranie pieniędzy mogą być również zobowiązane do zwrócenia uzyskanych w ten sposób korzyści finansowych.
Warto podkreślić, że pranie pieniędzy jest przestępstwem o charakterze transgranicznym, a instytucje finansowe, takie jak banki czy kantory wymiany walut, są zobowiązane do przeciwdziałania temu procederowi poprzez stosowanie odpowiednich procedur antyprania pieniędzy i finansowania terroryzmu.