Stopy procentowe

Polityka monetarna państw wpływa na oprocentowanie depozytów w danym kraju, co wpływa na atrakcyjność tego kraju w porównaniu z innymi. Stopę procentową ustalają banki i określa ona, jaką sumę należy zapłacić za udzieloną przez niego pożyczkę (kredyt) lub jaką kwotę płaci bank klientowi za to, że przechowuje on swoje oszczędności (lokata). Wyższe stopy procentowe stanowią argument, że warto oszczędzać. Niższe stopy sprzyjają inwestycjom, konsumpcji i zachęcają ludzi do zapożyczania się.

Podstawowa zasadą analizy technicznej brzmi: „rynek dyskontuje wszystko”. Dlatego jeśli jakaś waluta cechuje się niskimi stopami procentowymi, a rynek oczekuje podwyższenia stóp, to waluta zaczyna być rozchwytywana. Im bliżej do decyzji o zmianie stóp procentowych, tym większa nerwowość i chaos panuje w środowisku spekulantów. Należy uwzględnić, że przewidywania mogą się nagle zmienić na podstawie raportów ekonomicznych. Kiedy stopy procentowe w jakimś kraju przez pewien czas niezmiennie spadają (tak się dzieje teraz w Polsce), przychodzi taki moment, kiedy następuje odwrócenie tego trendu. Kiedy dojdzie do podniesienia stóp procentowych otwierane są długie pozycje (czyli zakupuje się walutę). W przypadku stóp procentowych, spekulanci i gracze na forex próbują bardziej przewidzieć przyszłe zmiany stóp procentowych niż na aktualnych wartościach, które zostały już przecież zdyskontowane. Swoje przypuszczenie gracze opierają na informacjach dochodzących z rynku, analizie danych ekonomicznych (im gorsze dane tym bardziej prawdopodobna jest decyzja o obniżeniu stóp w celu stymulowania gospodarki) a także na różnych poszlakach.

Nominalna i realna stopa procentowa

Nominalna stopa procentowa to stopa nie uwzględniająca wzrostu cen, czyli inflacji. Realna stopa procentowa to nominalna stopa procentowa pomniejszona o stopę inflacji. Warto dodać, że realna stopa procentowa może być liczbą ujemną. Zdarza to się wtedy, kiedy inflacja jest wyższa od nominalnej stopy procentowej (hiperinflacja).

Dysparytet stóp procentowych

Jedną z popularniejszych strategii rynku walutowego jest zadłużanie się w walucie kraju o niskiej stopie procentowej i lokowaniu uzyskanych środków w walutę kraju o wysokiej stopie procentowej. Jest to tzw. dysparytet stóp procentowych. Strategia ta jest wykorzystywana przez inwestorów podczas gry na dwóch konkretnych parach walutowych, z krajów o odmiennych stopach procentowych. W ten sposób inwestor ma zamiar zyskać na różnicy w oprocentowaniu dwóch walut. Kiedy dysparytet rośnie to zwiększa się atrakcyjność waluty kraju o wyższym poziomie stóp procentowych, kiedy zmniejsza się, atrakcyjniejsza staje się waluta o niższym oprocentowaniu.