listopad

12

2013

Szefowie najważniejszych banków centralnych

Banki centralne pełnią olbrzymią rolę w kształtowaniu kursów walut. Starczy spojrzeć jak zmieniają się one po każdej konferencji szefa FED lub prezesa NBP aby się o tym przekonać. Dlatego też warto znać osoby, które pełnią w nich najważniejsze funkcje.

Ben Bernanke

Banki centralne są tymi instytucjami, które najsilniej wpływają na kursy walut w sposób świadomy i zamierzony. Dlatego tak ważne są osoby, które nimi kierują. Najważniejszą z nich jest Ben Shalom Bernanke czyli Przewodniczący Rady Gubernatorów Systemu Rezerwy Federalnej Stanów Zjednoczonych. Jest szóstą najpotężniejszą osobą na świecie według rankingu Forbesa na rok 2013. Dał się wyprzedzić tylko Barackowi Obamie, Angeli Merkel, Wladymirowi Putinowi, Billowi Gatesowi i papieżowi Franciszkowi. Jego plan regularnych zakupów papierów dłużnych jest głównym powodem obecnego sukcesu amerykańskiej gospodarki, potwierdzanym przez ostatnie bardzo dobre doniesienia z niej. Comiesięczny skup wartych 40 mld dolarów papierów wartościowych zabezpieczonych hipoteką oraz nabywanie obligacji rządowych za 45 mld dolarów pozwoliło zebrać FED’owi aktywa o wartości 2,9 bilionów dolarów. Zaś amerykańskiej gospodarce osiągnąć ponad dwuprocentowy wzrost. Został także człowiekiem roku Time 2009. Bernanke ukończył w 1975 studia magisterskie na prestiżowym uniwersytecie Harvarda z najwyższym wyróżnieniem, po czym doktoryzował się na Massachusetts Instytut of Technology. Następnie wykładał ekonomię na Stanford University oraz został profesorem na wydziale ekonomii Uniwersytetu Princeton. Odszedł w 2002 aby zająć stanowisko w radzie Gubernatorów przy FED. W 2005 roku prezydent Bush mianował go na nowego przewodniczącego Rady Gubernatorów. Stanowisko objął w 2006 roku.

Uważa się go za twórcę tzw. Doktryny Bernanke, której celem jest walka z deflacją. Zakłada ona:

1) Zwiększoną podaż pieniądza;
2) Obniżone stopy procentowe;
3) Zapewnienie płynności pieniądza przez różnorodne środki a nie dodrukowywanie ich;
4) Deprecjacja waluty w celu wywołania inflacji;
5) Zakup obcych walut na olbrzymią skalę;
6) Skupowanie obligacji korporacyjnych;
7) Wykup przedsiębiorstw za nowe pieniądze.

Jego kadencja zakończy się w 2014 r.

Mario Draghi

Mario Draghi jest ósmą najpotężniejszą osobą na liście Forbesa, co zawdzięcza byciu prezesem Europejskiego Banku Centralnego od 2011 roku. EBC jest bankiem centralnym Unii Europejskiej oraz jedynym emitentem wspólnej waluty euro przyjętej w 17 państwach.

Studiował na instytucie Masimilliano Massimo i uniwersytecie La Spienia. Doktoryzował się na amerykańskim Massachusetts Instytut of Technology. Od 1981 do 1994 był profesorem na uniwersytecie we Florencji, po czym zaczął wykładać na Harvardzie. W tym samym czasie od 1984 do 1991 był włoskim dyrektorem wykonawczym banku światowego. Od 1991 do 2001 był głównym dyrektorem ministerstwa skarbu. Od 2001 do 2005 był wicedyrektorem i dyrektorem zarządzającym Goldman Sachs.

Przed objęciem obecnego stanowiska był szefem włoskiego banku centralnego w latach 2006-2011. W czasie swojej kadencji wprowadził trzyletni program pożyczek od EBC do banków europejskich w wysokości 489 miliardów euro, czyli wysokości prawie tej samej, co amerykański pierwszy program wpompowywania gotówki w gospodarkę.

Mark Joseph Carney

Jest obecnym szefem banku Anglii. Co ciekawe, nie jest on Brytyjczykiem. Jak wielu innych szefów banków centralnych także ukończył Harvard, po czym studiował w Saint Peter College i Nuffield Collage. Następnie pracował w różnych biurach Goldman Sachs w Nowym Jorku, Tokio, Londynie oraz Toronto gdzie nieustannie wspinał się po drabinie hierarchii. Następnie pracował w ministerstwie finansów Kanady. Od 2008 do 2013 został dyrektorem Banku Kanady. Uważa się, że to on jest główną osobą odpowiedzialną za uniknięcie przez kraj negatywnych efektów kryzysu zapoczątkowanego w 2007 roku. Jako szef Banku Kanady przewidział zbliżający się kryzys i jako pierwszy obniżył stopy procentowe w miesiąc po przejęciu stanowiska, w celu ożywienia rynku kredytowego oraz uspokojenia nastrojów na rynku. Dzięki niestandardowej polityce monetarnej kraj spod znaku liścia klonowego, jako pierwszy spośród państw G7, przywrócił PKB, jak i poziom bezrobocia do wartości sprzed załamania gospodarczego. W lipcu 2013 został on pierwszym nie Brytyjczykiem piastującym funkcje przewodniczącego Banku Anglii od czasów jego powstania w 1694 r. Jego kadencja ma trwać osiem lat, lecz on sam twierdzi, że zrezygnuje po pięciu.

Marek Belka

Jest jedną z najważniejszych osób w państwie i z pewnością jednym z najbardziej doświadczonych polityków i finansistów na świecie. Swoją przygodę z ekonomią rozpoczął od studiów na uniwersytecie łódzkim na kierunku ekonomii, które ukończył w 1972 roku. W 1978 się doktoryzował, a w 1986 habilitował. Zwieńczył karierę naukową zdobyciem tytułu profesora nauk ekonomicznych w 1994 r. Odbywał wiele staży na międzynarodowych uniwersytetach m.in. Uniwersytecie Columbia, Uniwersytecie Chicago i London School Of Economics. W okresie 1994-1997 pełnił funkcję dyrektora Instytutu Nauk Ekonomicznych Polskiej Akademii Nauk.

Opublikował ponad 100 prac naukowych skupionych głównie wokół tematyki polityki antyinflacyjnej i teorii pieniądza w państwach rozwijających się. Ma w swojej historii także sporą karierę polityczną. Był konsultantem w Banku Światowych oraz doradcą prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego. W 1997 został mianowany na ministra finansów oraz wicepremiera, lecz trwał na tej posadzie tylko do października 1997, kiedy to SLD przegrało wybory parlamentarne i rząd Cimoszewicza musiał ustąpić.

W 2001 został ponownie mianowany na oba te stanowiska przez premiera Leszka Millera. Za tej kadencji wprowadził słynny podatek Belki, czyli podatek od zysków kapitałowych - lokat, zysków z giełdy itp. Z rządu odszedł w 2002 r. Następnie objął funkcję szefa w Koalicyjnej Radzie Międzynarodowej w Iraku, a w 2003-2004 był dyrektorem ds. polityki gospodarczej w Tymczasowych Władzach Koalicyjnych w Iraku. Tam sprawował nadzór nad gospodarką przeprowadził reformę walutową oraz stworzył nowy system bankowy.

2 maja 2004 został premierem RP zastępując na tym stanowisku Leszka Millera. Jednak w swoim expose 14 maja nie uzyskał wotum zaufania, dlatego prezydent mianował go po raz drugi, tym razem z sukcesem. Pełnił te obowiązki do 31 października 2005 roku, kiedy to powołano nowy rząd. Następnie został dyrektorem departamentu europejskiego Międzynarodowego Funduszu Walutowego. Swoją obecną funkcję prezesa Narodowego Banku Polskiego objął w 2010 roku i pełni ją po dziś dzień. Jest także prezesem Rady Polityki Pieniężnej.

Komentarze



Informacja
Korzystanie z serwisu strefawalut oznacza zgodę na wykorzystywanie plików cookies, które zapisuje przeglądarka. Więcej w naszej polityce prywatności.